กุศลธรรม ๓
คำว่า “กุศลธรรม” คือ ความฉลาด ความดี บุญ สิ่งที่ดี หรือกรรมดี
กรรมที่เป็นกุศล คือ การกระทำดีที่เกิดขึ้นมาจากกุศลมูล…
รากเหง้าของความดีทั้งหลาย จึงมาจากกุศลมูล
กุศลมูล ได้แก่ รากเหง้าของกุศลทั้ง ๓
รากเหง้าใหญ่ของกุศลธรรม ก็คือ….
วิชชา ได้แก่ ความรู้ที่เป็นเหตุขจัดกิเลสออกไปได้อย่างสิ้นเชิง
แตกกิ่งก้านสาขาออกไปเป็น ๓ กลุ่ม คือ
๑. อโลภะ ความไม่โลภอยากได้ของของบุคคลอื่น
๒. อโทสะ ความไม่โกรธ ไม่ประทุษร้าย
๓. อโมหะ ความไม่หลง
ทั้งหมดนี้เป็นอาการของกุศลธรรมทั้งหลาย
ทั้งที่เป็นส่วนเหตุและเป็นส่วนผล
ฉะนั้นโดยหลักของการปฏิบัติแล้ว
พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ว่า
“กุศลธรรมทั้ง ๓ ประการนี้
อย่างใดอย่างหนึ่งที่บุคคลให้บังเกิดขึ้นแล้ว
กุศลธรรมเหล่าอื่นที่ยังไม่บังเกิด….ก็จะบังเกิด
ที่บังเกิดแล้วก็จะเพิ่มพูนมากยิ่งขึ้น
เหตุนั้นควรกระทำบำเพ็ญให้บังเกิดขึ้น
หนังสือ “นิเทศธรรม”
ธรรมนิพนธ์ พระธรรมเมธาภรณ์ (ระแบบ ฐิตญาโณ)