ธรรมบรรยาย เรื่อง |
ฟัง |
ดาวน์โหลด |
๐๒-๐๐๑ รู้ตนก็รู้คนอื่น
|
|
|
๐๒-๐๐๒ ใจเรานั้นสำคัญนัก
|
|
|
๐๒-๐๐๓ จิตมีราคะนั้นฉันใด
|
|
|
๐๒-๐๐๔ ราคะนั้นหลากหลาย
|
|
|
๐๒-๐๐๕ มองจุดเด่นจะเห็นชัด
|
|
|
๐๒-๐๐๖ ความโกรธมีโทษไฉน
|
|
|
๐๒-๐๐๗ มองดูใจแล้วจะรู้
|
|
|
๐๒-๐๐๘ โมหะนั้นฉันใด
|
|
|
๐๒-๐๐๙ บริหารตนบริหารคน
|
|
|
๐๒-๐๑๐ หมอกบังใจ
|
|
|
๐๒-๐๑๑ ใฝ่ความดี
|
|
|
๐๒-๐๑๒ แสงส่องใจ
|
|
|
๐๒-๐๑๓ มีหลักคิด
|
|
|
๐๒-๐๑๔ ฟุ้งได้ก็สงบได้
|
|
|
๐๒-๐๑๕ ความหลากหลายของโมหะ
|
|
|
๐๒-๐๑๖ ไรัปัญญาจะหลงทาง
|
|
|
๐๒-๐๑๗ ยามหดหู่ผู้รู้ได้ไร้ปัญญา
|
|
|
๐๒-๐๑๘ สงบใจได้ไร้กังวล
|
|
|
๐๒-๐๑๙ เหนืออารมณ์
|
|
|
๐๒-๐๒๐ ธรรมะเหนืออธรรม
|
|
|
๐๒-๐๒๑ น้อมนำทางสว่างใจ
|
|
|
๐๒-๐๒๒ ตามดูจิตคิดอย่างไร
|
|
|
๐๒-๐๒๓ เห็นคุณโทษให้ประจักษ์
|
|
|
๐๒-๐๒๔ รู้วิมุตติความหลุดพ้น
|
|
|
๐๒-๐๒๕ ตามดูให้รู้ตลอด
|
|
|
๐๒-๐๒๖ อะไรคือศีรษะแห่งโลก
|
|
|
๐๒-๐๒๗ เครื่องมือตัดศีรษะ
|
|
|
๐๒-๐๒๘ อะไรปิดบังโลกไว้
|
|
|
๐๒-๐๒๙ อะไรผลักไสโลกไป
|
|
|
๐๒-๐๓๐ อะไรกระซิบใจสัตว์โลก
|
|
|
๐๒-๐๓๑ อะไรภัยใหญ่ของโลก
|
|
|
๐๒-๐๓๒ ธาราอารมณ์
|
|
|
๐๒-๐๓๓ อะไรกั้นกระแส
|
|
|
๐๒-๐๓๔ อะไรเป็นเครื่องตัดกระแส
|
|
|
๐๒-๐๓๕ นามรูปดับไปที่ไหน
|
|
|
๐๒-๐๓๖ ไม่ข้องไม่ติดจิตสงบ
|
|
|
๐๒-๐๓๗ ความฉลาดในธรรม
|
|
|
๐๒-๐๓๘ น้อมนำความสุข
|
|
|
๐๒-๐๓๙ หวง ห่วง ห้วง
|
|
|
๐๒-๐๔๐ อะไรทำใจฉันให้หวั่นไหว
|
|
|
๐๒-๐๔๑ รู้ต้น กลาง ปลาย ไม่หวั่น
|
|
|
๐๒-๐๔๒ คุ้มครองใจด้วยรู้แล้วดับ
|
|
|
๐๒-๐๔๓ ชีวิตวิวัฒน์
|
|
|
๐๒-๐๔๔ รู้ฝั่งทั้งสอง
|
|
|
๐๒-๐๔๕ ทางไปสู่ฝั่งแห่งเวท
|
|
|
๐๒-๐๔๖ รู้ฐานะแห่งบาปกรรม
|
|
|
๐๒-๐๔๗ ฉฬัง(ฉฬัง)ดุเบกขา
|
|
|
๐๒-๐๔๘ วางเฉยในอารมณ์
|
|
|
๐๒-๐๔๙ ทุกข์นี้มาจากไหน
|
|
|
๐๒-๐๕๐ ใครสร้างความทุกข์
|
|
|
๐๒-๐๕๑ มุนีมีที่ใจ
|
|
|
๐๒-๐๕๒ เส้นทางของธีรชน
|
|
|
๐๒-๐๕๓ สำคัญที่ใจไปเกี่ยวเกาะ
|
|
|
๐๒-๐๕๔ สติต้องใช้ในที่ทั้งปวง
|
|
|
๐๒-๐๕๕ อริยคุณ ๕
|
|
|
๐๒-๐๕๖ ฉลาดจะได้ประโยชน์
|
|
|
๐๒-๐๕๗ บำบัดทุกข์บำรุงสุข
|
|
|
๐๒-๐๕๘ ธรรมะจากอาหาร
|
|
|
๐๒-๐๕๙ อย่างไรเรียกว่าศึกษา
|
|
|
๐๒-๐๖๐ เส้นทางดับทุกข์
|
|
|
๐๒-๐๖๑ พิจารณาขจัดสงสัย
|
|
|
๐๒-๐๖๒ ต้านกระแสตัณหา
|
|
|
๐๒-๐๖๓ พิจารณาอารมณ์
|
|
|
๐๒-๐๖๔ รู้เท่าทันบันเทาทุกข์
|
|
|
๐๒-๐๖๕ สักกะผู้องอาจ
|
|
|
๐๒-๐๖๖ จิตสร้างเรือนตน
|
|
|
๐๒-๐๖๗ ความเห็นเป็นเหตุ
|
|
|
๐๒-๐๖๘ ไม่มี มี แล้วไม่มี
|
|
|
๐๒-๐๖๙ ปัญญารักษาตนได้
|
|
|
๐๒-๐๗๐ เป็นไปโดยธรรม
|
|
|
๐๒-๐๗๑ น้อมนำสู่ความสุข
|
|
|
๐๒-๐๗๒ ทำอย่างไรจึงไม่กลัว
|
|
|
๐๒-๐๗๓ ดูใจ ถามใจ ตอบใจ
|
|
|
๐๒-๐๗๔ บนเส้นทางของมุนี
|
|
|
๐๒-๐๗๕ รูปขันธ์นี้เป็นอย่างไร
|
|
|
๐๒-๐๗๖ มารเสนาพาให้ส่าย
|
|
|
๐๒-๐๗๗ เสนามารผู้ผลาญความดี
|
|
|
๐๒-๐๗๘ ความกลัวจะกลับกล้า
|
|
|
๐๒-๐๗๙ ได้มาในทางไม่ดีมีปัญหา
|
|
|
๐๒-๐๘๐ สุตะ ศีล ส่งสู่สุข
|
|
|
๐๒-๐๘๑ ศีลวัตรมงคลมีผลไฉน
|
|
|
๐๒-๐๘๒ มองอย่างไรจึงเป็นมงคล
|
|
|
๐๒-๐๘๓ ละตัณหาพาสู่สุข
|
|
|
๐๒-๐๘๔ อะไรพาใจให้สัดส่าย
|
|
|
๐๒-๐๘๕ นิพพานในขณะจิต
|
|
|
๐๒-๐๘๖ รักษาจิตด้วยพิจารณา
|
|
|
๐๒-๐๘๗ มรรคผลพระอริยสาวก
|
|
|
๐๒-๐๘๘ อยากสงบต้องใฝ่สงบ
|
|
|
๐๒-๐๘๙ สงบรู้เชิดชูจิต
|
|
|
๐๒-๐๙๐ รู้จักคิดจะเห็นธรรม
|
|
|
๐๒-๐๙๑ พ้นไปได้จะหายทุกข์
|
|
|
๐๒-๐๙๒ หวังมากทุกข์มาก
|
|
|
๐๒-๐๙๓ สร้างปัญญาพัฒนาตน
|
|
|
๐๒-๐๙๔ ปัญญาพาให้บริสุทธิ์
|
|
|
๐๒-๐๙๕ ท่านเห็นทุกข์บ้างไหม
|
|
|
๐๒-๐๙๖ เห็นเหตุแห่งทุกข์บ้างไหม
|
|
|
๐๒-๐๙๗ ดับทุกข์ได้บ้างไหม
|
|
|
๐๒-๐๙๘ ใจสูงขึ้นหรือต่ำลง
|
|
|
๐๒-๐๙๙ ความขัดแย้งในจิต
|
|
|
๐๒-๑๐๐ รู้เหมือนไม่รู้
|
|
|
๐๒-๑๐๑ ชี้ทางบันเทาทุกข์
|
|
|
๐๒-๑๐๒ เป็นได้เป็นดี
|
|
|
๐๒-๑๐๓ ตบแต่งภพชาติ
|
|
|
๐๒-๑๐๔ รู้ดีมีคุณ
|
|
|
๐๒-๑๐๕ อุบายถ่ายถอนทุกข์
|
|
|
๐๒-๑๐๖ จะได้สุขถ้ารู้จัก
|
|
|
๐๒-๑๐๗ ผลกรรมทำไว้ย่อมได้ผล
|
|
|
๐๒-๑๐๘ ทุกข์ติดตามเรามาธรรมดาจริงๆ
|
|
|
๐๒-๑๐๙ ทุกข์เกิดจากความกังวล
|
|
|
๐๒-๑๑๐ ลดเหตุแห่งกังวลจะดลสุข
|
|
|
๐๒-๑๑๑ เห็นธรรมในใจตน
|
|
|
๐๒-๑๑๒ อย่ารับใช้มาร
|
|
|
๐๒-๑๑๓ ความกล้าหาญมาจากไหน
|
|
|
๐๒-๑๑๔ เสริมสร้างทางสงบ
|
|
|
๐๒-๑๑๕ กำหนดรู้ที่จิต
|
|
|
๐๒-๑๑๖ อย่าได้คิดจนกังวล
|
|
|
๐๒-๑๑๗ ความคิดดีจะมีผล
|
|
|
๐๒-๑๑๘ เพื่อหลุดพ้นจากทุกข์ภัย
|
|
|
๐๒-๑๑๙ มองไปให้ตลอด
|
|
|
๐๒-๑๒๐ ลดจุดบอดภายในใจ
|
|
|
๐๒-๑๒๑ หมักหมมจนหม่นหมอง
|
|
|
๐๒-๑๒๒ เสริมสร้างกุศลกระแส
|
|
|
๐๒-๑๒๓ พุทธคุณหนุนใจ
|
|
|
๐๒-๑๒๔ คิดดีได้จะสุขใจ
|
|
|
๐๒-๑๒๕ เพื่อความเป็นผู้กล้าหาญ
|
|
|
๐๒-๑๒๖ ยิ่งไขว่คว้าปัญหายิ่งมาก
|
|
|
๐๒-๑๒๗ ท่องทะเลอารมณ์
|
|
|
๐๒-๑๒๘ เพิ่มความรู้คู่ชีวิต
|
|
|
๐๒-๑๒๙ อยู่อย่างเชิดชูจิต
|
|
|
๐๒-๑๓๐ คุมความคิดพิชิตมาร
|
|
|
๐๒-๑๓๑ อยู่ดีมีธรรมค้ำจุนจิต
|
|
|
๐๒-๑๓๒ ปล่อยวางเมื่อว่างบาป
|
|
|
๐๒-๑๓๓ มุ่งหน้าเข้าหาฝั่ง
|
|
|
๐๒-๑๓๔ บนเส้นทางพระอริยะ
|
|
|
๐๒-๑๓๕ จากเศร้าหมองเป็นผ่องแผ้ว
|
|
|
๐๒-๑๓๖ ถ้ารู้แล้วจะหายหลง
|
|
|
๐๒-๑๓๗ มุ่งตรงสู่ประตูธรรม
|
|
|
๐๒-๑๓๘ ลดความเพลินเดินสู่สุข
|
|
|
๐๒-๑๓๙ สุขทุกข์อยู่ที่ใจของเรา
|
|
|
๐๒-๑๔๐ รูปสัญญาพาสู่สุข-ทุกข์
|
|
|
๐๒-๑๔๑ จิตคุ้นกับอะไรไปตามนั้น
|
|
|
๐๒-๑๔๒ อะไรปรากฎให้กำหนดรู้
|
|
|
๐๒-๑๔๓ ดีแท้มีประโยชน์โทษไม่มี
|
|
|
๐๒-๑๔๔ กลวิธีหนีความทุกข์
|
|
|
๐๒-๑๔๕ ทรัพย์สร้างสุขเกษมสันต์
|
|
|
๐๒-๑๔๖ กายเรานี้เป็นธรรมที่สำคัญ
|
|
|
๐๒-๑๔๗ ปัญญาส่องมองตน
|
|
|
๐๒-๑๔๘ บนเส้นทางพุทธะ
|
|
|
๐๒-๑๔๙ ประพฤติอย่างไรเรียกว่าดี
|
|
|
๐๒-๑๕๐ ขัดเกลาเบาบางกระจ่างใจ
|
|
|
๐๒-๑๕๑ แสงธรรมนำจิต
|
|
|
๐๒-๑๕๒ พุทธานุภาพล้ำรำพัน
|
|
|
๐๒-๑๕๓ รู้จำ รู้แจ้ง รู้จริง
|
|
|
๐๒-๑๕๔ เป็นเทพโดยธรรม
|
|
|
๐๒-๑๕๕ โลกทัศน์พัฒนา
|
|
|
๐๒-๑๕๖ สังขาราไม่มีที่เที่ยงจริง
|
|
|
๐๒-๑๕๗ รู้ถ่ายถอนผ่อนคลาย
|
|
|
๐๒-๑๕๘ สุขทุกข์อยู่ที่เรายึดเอา
|
|
|
๐๒-๑๕๙ ให้ได้ผลบ้างก็ยังดี
|
|
|
๐๒-๑๖๐ เพียงเท่านี้ก็ดีแล้ว
|
|
|
๐๒-๑๖๑ ฝึกปรือตนเพื่อผลที่ดีกว่า
|
|
|
๐๒-๑๖๒ รู้ปล่อยวางก็ว่างได้
|
|
|
๐๒-๑๖๓ ตัวตายแต่ไม่ตาย
|
|
|
๐๒-๑๖๔ ก้าวไปข้างหน้าอย่าท้อถอย
|
|
|
๐๒-๑๖๕ ผู้เจริญที่แท้จริง
|
|
|
๐๒-๑๖๖ กระจกส่องใจ
|
|
|
๐๒-๑๖๗ ยอมรับความจริงได้สิ่งดี
|
|
|
๐๒-๑๖๘ เส้นทางสร้างความสำเร็จ
|
|
|
๐๒-๑๖๙ ลดโรคาทางอารมณ์
|
|
|
๐๒-๑๗๐ รู้จักข่มใจบ้างจะสร่างทุกข์
|
|
|
๐๒-๑๗๑ เพราะอะไรเล่าจึงเล่าร้อน
|
|
|
๐๒-๑๗๒ รู้วางลงได้จะคลายร้อน
|
|
|
๐๒-๑๗๓ สร้างความรู้เชิดชูตน
|
|
|
๐๒-๑๗๔ ใจมั่นคงทรงตัวได้
|
|
|
๐๒-๑๗๕ เพราะตัณหาพาไป
|
|
|
๐๒-๑๗๖ ควบคุมใจไกลกังวล
|
|
|
๐๒-๑๗๗ เกิดอีกทีดีกว่าเดิม
|
|
|
๐๒-๑๗๘ รู้ได้ทันจะมั่นคง
|
|
|
๐๒-๑๗๙ รู้จริงได้ก็คลายโศก
|
|
|
๐๒-๑๘๐ รู้ปล่อยวางห่างทุกข์
|
|
|
๐๒-๑๘๑ สุขมีได้ถ้าไม่ยึด
|
|
|
๐๒-๑๘๒ ก้าวหน้าได้สบายขึ้น
|
|
|
๐๒-๑๘๓ รู้ละวางห่างปัญหา
|
|
|
๐๒-๑๘๔ ใครนำมาซึ่งความสุข
|
|
|
๐๒-๑๘๕ ญาณสังวร
|
|
|
๐๒-๑๘๖ จากอาหารผ่านสู่สุข
|
|
|
๐๒-๑๘๗ เศร้าหมองผ่องใสใจเป็นหลัก
|
|
|
๐๒-๑๘๘ จับหลักได้ให้ประโยชน์
|
|
|
๐๒-๑๘๙ รู้แจ้งก็รู้จริง
|
|
|
๐๒-๑๙๐ รู้แจ้งก็รู้จริง(ต่อ)
|
|
|
๐๒-๑๙๑ วิญญาณอยู่ที่ไหน
|
|
|
๐๒-๑๙๒ จะเป็นนายหรือเป็นทาส
|
|
|
๐๒-๑๙๓ เข้าใจได้ให้ประโยชน์
|
|
|
๐๒-๑๙๔ ทุกข์และโทษคลายลง
|
|
|
๐๒-๑๙๕ ธรรมะเป็นกำลัง
|
|
|
๐๒-๑๙๖ โลกแตก
|
|
|
๐๒-๑๙๗ ขัดเกลาให้เบาบาง
|
|
|
๐๒-๑๙๘ สำคัญที่ใจสงบ
|
|
|
๐๒-๑๙๙ หวังผลทนสร้างเหตุ
|
|
|
๐๒-๒๐๐ รู้ทันความจริงเป็นสิ่งดี
|
|
|
๐๒-๒๐๑ ทำวัตรเช้า-เย็น
|
|
|
๐๒-๒๐๒ สวดเจริญพระพุทธมนต์
|
|
|